Κατηγορία:ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

ΣΤΑΛΑΓΜΑΤΙΕΣ ΝO 46 “ΣΚΕΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ”

46. ΣΚΕΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, χαῖρε «καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἄς βασιλεύει στὴν καρδιά σου» (Κολ.3.15).
Αύγουστος, ο μήνας της Παναγίας μας. Ο μήνας που με ιδιαίτερη λαμπρότητα και κατάνυξη, απ΄ άκρη σε άκρη, ολόκληρη η Ορθόδοξη Ελλάδα μας γιορτάζει και πανηγυρίζει τη μεγαλύτερη Θεομητορική γιορτή. Από την πρώτη κιόλας ημέρα του μήνα ξεκινούν να ψάλλονται σε όλους τους Ι.Ναούς οι Ι.Παρακλήσεις προς Τιμήν της, με κορύφωση την Εορτή «Της Κοιμήσεως και της Ενσώματης Μετάστασης εις τους Ουρανούς της Υπεραγίας Θεοτόκου» τον Δεκαπενταύγουστο. Ακολουθεί η εορτή της «Απόδοσης της Κοιμήσεώς της», τα γνωστά «Εννιάμερα», όπως τα αποκαλεί ο λαός μας, στις 23 του μήνα, για να κλείσει ο μήνας με την εορτή της «Κατάθεσις Τιμίας Ζώνης» στις 31 Αυγούστου.
«Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς» ψάλλουμε και αναφωνούμε όλοι μας τις ημέρες αυτές, σε κάθε χωριό και πόλη, σε κάθε στεριά και θάλασσα, ικετεύοντας και παρακαλώντας την Παναγία μας να στέκεται πάντοτε Μεσίτρια στον Κύριό μας και Υιό της Ιησού Χριστό. Να μεσιτεύει και να τον παρακαλεί για τη σωτηρία μας. «Καί σέ μεσίτριαν ἔχω, πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν, μή μοῦ ἐλέγξη τάς πράξεις, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων, παρακαλῶ σέ, Παρθένε, βοήθησον μοί ἐν τάχει» (Μικρ. Παρακλ. Κανών).
««Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς». Σαν τα μικρά παιδιά που με απλότητα και λαχτάρα τρέχουν στην αγκαλιά της μάνας σε κάθε χαρά και σε κάθε στεναχώρια, έτσι ας καταφύγουμε και εμείς με πίστη και αγάπη στην αγκαλιά της Παναγίας μας. Της Μητέρας όλων μας. Έτοιμη στέκει να μας ακούσει. Έτοιμη περιμένει να μεταφέρει στον Μονογενή της Υιό τη χαρά και τον πόνο μας. Να πάρει τα προβλήματα και τις δυσκολίες μας. Τους ποικίλους πειρασμούς που μας βασανίζουν και τις θλίψεις μας.
Ιδιαιτέρως τις ημέρες αυτές που οι πειρασμοί φουντώνουν γύρω μας και μας κάνουν να νιώθουμε πολλές φορές πελαγωμένοι. Που υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που μπερδεύεται ο νους και η διάνοιά μας. Που νιώθουμε να σκοτεινιάζουν όλα γύρω μας. Που η αγωνία γεμίζει τις καρδιές μας και ταράζει την ψυχική μας γαλήνη. Ας σηκώσουμε τα μάτια μας και ας αντικρύσουμε την γλυκύτατη έκφραση του προσώπου της Θεοτόκου που, ακτινοβολώντας σαν ολοφώτιστος ήλιος, διώχνει την ομίχλη και τα σκοτάδια και θερμαίνει τις καρδιές μας. «Λύσον τήν ἀχλύν, τῶν πταισμάτων μου, Θεονυμφε• τῷ φωτισμῶ τῆς σῆς λαμπρότητος• ἡ φῶς τεκοῦσα• τό θεῖον καί προαιώνιον» (Μικρ. Παρακλ. Κανών).
Ας καταφύγουμε στην «Κραταιά Σκέπη και Προστασία» της. Ας προστρέξουμε με απλότητα, πίστη και εμπιστοσύνη, αφήνοντας στην άκρη τον ορθολογισμό μας και το προσωπικό μας «εγώ». Ας παραμερίσουμε τα πάθη και τους εγωισμούς μας. Τις μικρότητες και τις αντιζηλίες που σαν ζιζάνια πνίγουν την ψυχή μας. Ως πότε θα τα τρέφουμε και θα τα καλλιεργούμε; Ως πότε θα τους προσφέρουμε χώρο στο περιβόλι της ψυχής μας για να αναπτύσσονται και να μεγαλώνουν; Ως πότε θα αγνοούμε και θα αδιαφορούμε για αυτά;
Με καθαρή καρδιά και ταπεινό λογισμό ας εναποθέσουμε σαν Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί την ελπίδα μας στην Υπέρμαχο Στρατηγό του Έθνους και της Πίστεώς μας. «Τήν πάσαν ἐλπίδα μου εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου». Σε αυτή που ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε η «Κραταιά Σκέπη και Προστασία». «Προστασίαν καί σκέπην, ζωῆς ἐμῆς τίθημι» (Μικρ. Παρακλ. Κανών). «Ελπίδα και Στήριγμα», «Προστασία και Σκέπη» και «Μεσιτεία προς τον Ποιητὴν Αμετάθετος».
«Πάντων προστατεύεις, Ἀγαθή, τῶν καταφευγόντων ἐν πίστει τή κραταιά σου χειρί,» (Μικρ. Παρακλ. Κανών).
Μὲ πατρικὴ ἀγάπη, «οἱ ἀγρυπνοῦντες ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες» (Ἑβρ.13.17).

0