ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ

(Eπιτρέπεται η λήψη ή η δημοσίευση μέρους ή όλου του περιεχομένου των διαφόρων θεμάτων που καταχωρούνται στην παρούσα ιστοσελίδα μας με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή λήψης αυτών  www.galilea.gr)

09.ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ  Ἦχος δ’ Ταχὺ προκατάλαβε

Ὅσιων τὴν ἔλλαμψιν, εἰσδεδεγμένη σεμνή, τὴν πάλιν ἐφαίδρυνας, τῶν Ἀθηναίων τὴ σῆ, ἀσκήσει καὶ χάριτι, σὺ γὰρ ἐν εὐποιίαις, διαλάμπουσα Μῆτερ, ἤθλησας δι’ ἀγάπην, εὐσεβῶς τοῦ πλησίον διὸ σὲ ὢ Φιλοθέη, Χριστὸς ἐδόξασε.

 

 

Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣ:
Νεανικά χρόνια:
Η Αγία Φιλοθέη γεννήθηκε το έτος 1522 μ.Χ. στην τουρκοκρατούμενη τότε Αθήνα. Ήταν κόρη αθηναϊκής αρχοντικής οικογένειας γαιοκτημόνων, του Άγγελου Μπενιζέλου και της Σηρίγης Παλαιολογίνας και το κοσμικό της όνομα ήταν Ρηγούλα ή Ρεβούλα (Παρασκευούλα) Μπενιζέλου. Η μητέρα της ήταν στείρα και απέκτησε την Αγία μετά από θερμή και συνεχή προσευχή. Καθώς η Ρηγούλα μεγάλωνε, διακρινόταν για το ήθος και την ευφυΐα της. Έλαβε μόρφωση εξαιρετική, κάτι σπάνιο για κορίτσι της εποχής της.
Σε ηλικία 14 χρονών, οι γονείς της την πάντρεψαν, παρά τη θέλησή της, με τον κατά πολύ μεγαλύτερό της Ανδρέα Χειλά, έναν από τους άρχοντες της Αθήνας. Ο γάμος διήρκεσε μόνο τρία χρόνια. Στα 17 της χρόνια η Ρεβούλα έμεινε χήρα. Η ομορφιά της, τα πλούτη της, η ευγενική της καταγωγή, η μόρφωσή της την καθιστούσαν περιζήτητη νύφη που διεκδικούσαν οι σημαντικότερες οικογένειες της Αθήνας και όχι μόνο. Οι γονείς της την πίεζαν έντονα να συνάψει δεύτερο γάμο, όμως αυτή τη φορά η Ρεβούλα δεν εισάκουσε την επιθυμία τους. Επιδόθηκε σε σπουδαίο φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο και δέκα χρόνια μετά το θάνατο των γονιών της γίνεται μοναχή με το όνομα Φιλοθέη.
Το έργο της:
Το 1571 ξεκίνησε να πραγματοποιεί την ανακαίνιση του ναΐσκου του Αγίου Ανδρέα, ο οποίος βρισκόταν στον περίβολο του πατρικού της αρχοντικού, μετατρέποντάς τον σε κοινόβιο. Ύστερα από εντολή του Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου, τον οποίο είδε σε όραμα, οικοδόμησε ένα γυναικείο μοναστήρι με αρκετά κελιά, στο οποίο και έδωσε το όνομα του Αγίου για να τον τιμήσει. Στο μοναστήρι πρόσθεσε και άλλα αναγκαία οικοδομήματα και εκτάσεις και το προικοδότησε με μετόχια και υποστατικά, που υπερεπαρκούσαν για τη διατροφή και συντήρηση των μοναζουσών. Εκεί μόνασε ως ηγουμένη της αδελφότητας μαζί με κόρες εύπορων οικογενειών, αλλά και εκχριστιανισμένες μουσουλμάνες και κατατρεγμένες Κύπριες. Ακόμα και οι γυναίκες που ήταν στην υπηρεσία της οικογένειάς της ακολούθησαν το παράδειγμά της, αγωνιζόμενες στην άσκηση και την αρετή. Σε λίγο διάστημα, η μονή έφθασε να έχει διακόσιες αδελφές. Η μονή της Οσίας Φιλοθέης γίνεται ένα πραγματικό λιμάνι, στο οποίο βρίσκουν προστασία οι ταλαιπωρημένοι από τη σκλαβιά, θεραπεία οι άρρωστοι, τροφή οι πεινασμένοι, στήριγμα οι γέροντες και στοργή τα ορφανά.
Στο φιλανθρωπικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό και εθνικό έργο της η Αγία Φιλοθέη αφιέρωσε ολόκληρη την πατρική και προσωπική της περιουσία. Η Οσία, παρά τις αντιδράσεις των Τούρκων ιδρύει σχολεία, βιοτεχνικά και χειροτεχνικά εργαστήρια, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, ορφανοτροφεία, «σχολεῖα διὰ τοὺς παίδας τῶν Ἀθηναίων, διὰ ν’ ἀνοίξη τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν πρὸς τὴν παράδοσιν καὶ τὴν δόξαν τῶν προγόνων των». Πρωτοστατεί σε όλα αυτά τα έργα η ηγουμένη Φιλοθέη. Διδάσκει με τα λόγια και με τη ζωή της. Προσφέρει μεγάλα ποσά για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων, ενώ ιδιαιτέρως φροντίζει για τη φυγάδευση των γυναικών στα νησιά, προκαλώντας όλεθρο στα χαρέμια των Τούρκων. Οι κύριοι των γυναικών που είχε φυγαδεύσει η Φιλοθέη δεν δίστασαν να ορμήσουν στο κελί της και να την οδηγήσουν στον διοικητή της πόλης, που την φυλάκισε ζητώντας επίμονα να μάθει πού ήταν κρυμμένες οι γυναίκες. Η Αγία Φιλοθέη αρνήθηκε να τις προδώσει και δεν δείλιασε μπροστά στην απειλή του θανάτου. Ο διοικητής την πίεσε να αλλαξοπιστήσει, αλλά βλέποντας σταθερή την πίστη της, υπέγραψε την καταδίκη της. Χριστιανοί αξιωματούχοι, όμως, έσπευσαν και γλύτωσαν την αγία, η οποία μπόρεσε να επιστρέψει στο μοναστήρι και στο έργο της.
Ιδρύει παραρτήματα στο Χαλάνδρι, τα Πατήσια, το Ψυχικό και την Καλογρέζα. Στην περιοχή του Ψυχικού άνοιξε ένα πηγάδι για να ξεκουράζονται οι κατάκοποι αγρότες που δούλευαν ώρες κάτω από τον ζεστό ήλιο, αφού το νερό ήταν λιγοστό στην Αττική γη. Λέγεται ότι από το «ψυχικό» αυτό της μοναχής Φιλοθέης πήρε και η περιοχή το όνομά της, Ψυχικό. Και η περιοχή της Καλογρέζας οφείλει το όνομά της από τη μονή που εκεί ίδρυσε η Φιλοθέη, τη μονή της Καλογραίας, όπως την αποκαλούσαν οι Αθηναίοι (και από παραφθορά της λέξης, μονή της Καλογρέζας, σύμφωνα με άλλη ετυμολογία “καλογρέζα” σημαίνει “μοναχή” στην αρβανίτικη διάλεκτο).
Βασική επιδίωξη της αγίας Φιλοθέης ήταν η τόνωση του ορθοδόξου ιδεώδους και η διατήρηση της ελληνικής συνείδησης. Το έργο της, κατά βάση εθνικό και θρησκευτικό, ξεπέρασε τα όρια της Αθήνας και έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα. Αδιαφιλονίκητη ιστορική επιβεβαίωση για το έργο αυτό παρέχει η αλληλογραφία της αγίας Φιλοθέης με τη Γερουσία της Βενετίας (1583), από την οποία ζητούσε οικονομική βοήθεια.
Η όλη όμως δράση της Αγίας Φιλοθέης εξαγρίωσε τους Τούρκους. Κάποια στιγμή την συλλαμβάνουν και εκείνη με πνευματική ανδρεία ομολογεί: «Εγώ διψώ να υπομείνω διάφορα είδη βασανιστηρίων για το όνομα του Χριστού, τον οποίο λατρεύω και προσκυνώ με όλη μου την ψυχή και την καρδιά, ως Θεό αληθινό και άνθρωπο τέλειο και θα σας χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη αν μπορείτε μια ώρα πρωτύτερα να με στείλετε προς Αυτόν με το στεφάνι του μαρτυρίου». Ύστερα από την ηρωική αυτή απάντηση προς τους κατακτητές, όλοι πίστευαν ότι η πανευτυχής και φερώνυμη Φιλοθέη εντός ολίγου θα ετελειούτο διά του μαρτυρικού θανάτου. Όμως, κατά θεία βούληση, την τελευταία σχεδόν στιγμή πρόφθασαν κάποιοι Χριστιανοί και καταπράυναν τον ηγεμόνα με διάφορους τρόπους. Έτσι πέτυχαν να ελευθερώσουν την Αγία.
Ελεύθερη ξανά η Αγία Φιλοθέη επέστρεψε στο μοναστήρι της φροντίζοντας όχι μόνο για τη σωτηρία της δικής της ψυχής, αλλά και των άλλων, αφού τους μεν ενάρετους τους στερέωνε στην αρετή, τους δε αμαρτωλούς τους βελτίωνε ηθικά και τους οδηγούσε στη μετάνοια. Για τον σκοπό αυτό πέρασε στη νήσο Τζια (Κέα), όπου προ πολλού είχε οικοδομήσει μετόχι, για να αποστέλλει εκεί τις μοναχές εκείνες που φοβούνταν για διαφόρους λόγους να διαμένουν στην Αθήνα. Στην Τζια έμεινε αρκετό χρόνο και κατήχησε θεαρέστως τις ασκούμενες αδελφές στην ακριβή τήρηση των κανόνων της μοναστικής ζωής. Μόλις τελείωσε το έργο της εκεί, επέστρεψε και πάλι στην Αθήνα.
Έτσι λοιπόν, η Αγία Φιλοθέη, αφού έφθασε στην τελειότητα, και στην πράξη και στην θεωρία, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, από τα οποία, προς απόδειξη του θαυματουργικού της χαρίσματος, θα μνημονεύσουμε ένα μόνο: Ζούσε στην εποχή της ένας νέος ποιμένας προβάτων, ο οποίος από πολύ μικρός είχε συνηθίσει στις κλεψιές και στις ραδιουργίες. Ο νέος αυτός, κατά παραχώρηση του Θεού, κυριεύθηκε από τον Σατανά. Εξαιτίας τούτου περιφερόταν στα βουνά και στις σπηλιές γυμνός και τετραχηλισμένος, θέαμα όντως ελεεινό. Πολλές φορές, όταν συνερχόταν από την τρέλα, στην οποία τον είχε οδηγήσει ο Σατανάς, σύχναζε στα γύρω μοναστήρια για να βρει θεραπεία στην ασθένειά του. Δεν μπορούσε όμως να πετύχει τίποτε. Κάποιοι που τον ευσπλαγχνίστηκαν τον οδήγησαν στην Αγία Φιλοθέη, η οποία, ύστερα από πολλή και εκτενή προσευχή τον λύτρωσε από εκείνη τη διαβολική μάστιγα. Έπειτα, αφού τον νουθέτησε αρκετά, τον εισήγαγε και στην τάξη των μοναχών. Και έτσι ο νέος εκείνος, αφού εκάρη μοναχός, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του με μετάνοια και άσκηση.
Το οσιακό τέλος:
Οι Τούρκοι, όμως, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να ανακόψουν τη δράση της. Έτσι μια νύχτα, στις 2 Οκτωβρίου του έτους 1588 μ.Χ., πήγαν στο μονύδριο που είχε οικοδομήσει στα Πατήσια, την ώρα που η Αγία μαζί με τις άλλες αδελφές βρίσκονταν στον Ιερό Ναό επιτελώντας ολονύκτια αγρυπνία, εορτάζοντας τη μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Διονυσίου του Αρεοπαγίτου και πέντε από αυτούς ανεβαίνοντας στον εξωτερικό τοίχο πήδηξαν μέσα στην αυλή. Στην συνέχεια εισέβαλαν στον ναό, άρπαξαν την Αγία και την μαστίγωσαν με μανία και βαναυσότητα, εγκαταλείποντάς την ημιθανή έξω από τη μονή της.
Έξω από το ναό, στα δεξιά της εισόδου του, σώζεται η κολώνα, όπου η αγία Φιλοθέη δέθηκε και μαστιγώθηκε. Οι μοναχές την μετέφεραν στην κρύπτη της στην Καλογρέζα. Εκεί η Φιλοθέη υπέκυψε στα τραύματά της στις 19 Φεβρουαρίου 1589 μ.Χ. Ενταφιάστηκε στο δεξιό μέρος του Ιερού βήματος του Αγίου Ανδρέα, ενώ αιώνες αργότερα το σκήνωμά της μεταφέρθηκε στη Μητρόπολη Αθηνών, όπου φυλάσσεται σε ασημένια λάρνακα μέχρι σήμερα. Στο μέρος όπου παρέδωσε το πνεύμα της, στην περιοχή της Καλογρέζας, υψώνεται ο Ι. Ν. της Αγίας Φιλοθέης, ενώ το όνομά της φέρει και ολόκληρο το γνωστό προάστιο των Αθηνών, η Φιλοθέη.
Είκοσι ημέρες μετά από την κοίμηση της Αγίας ο τάφος της ευωδίαζε. Ακόμη, όταν μετά από ένα έτος έγινε η ανακομιδή, το τίμιο λείψανό της βρέθηκε ακέραιο. Επιπλέον ήταν γεμάτο με ευωδιαστό μύρο, τρανή και λαμπρή απόδειξη της θεάρεστης και ενάρετης πολιτείας της, προς δόξα και αίνο του Θεού και καύχημα της πίστεώς μας. Το ιερό λείψανό της βρίσκεται σήμερα στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Στο μνήμα της απάνω βρεθήκανε γραμμένα τούτα τα λόγια: «Φιλοθέης υπό σήμα τόδ’ αγνής κεύθει σώμα, ψυχήν δ’ εν μακάρων θήκετο Yψιμέδων».
Η Αγιοποίηση:
H Φιλοθέη ανακηρύχθηκε αγία επί Oικουμενικού Πατριάρχου Mατθαίου B΄ (1595 – 1600 μ.Χ.). Ο Nεόφυτος ο μητροπολίτης Aθηνών, αφού εξέτασε και ερεύνησε τα κατά τον βίον και το μαρτύριον της οσίας, σύνταξε αναφορά στο Πατριαρχείο μαζί με τους επισκόπους Kορίνθου και Θηβών και με τους προκρίτους της Aθήνας για να τάξει την οσία Φιλοθέη στους χορούς των αγίων. Σ’ αυτό το συνοδικό έγγραφο είναι γραμμένα και τούτα: «Eπειδή εδηλώθη ασφαλώς ότι το θειότατον σώμα της οσιωτάτης Φιλοθέης ευωδίας πεπληρωμένον εστί και μύρον διηνεκώς εκχείται, αλλά και τοις προσιούσι τε ασθενέσι τε και θεραπείας δεομένοις την ίασιν δίδωσι… τούτου χάριν έδοξε ημίν τε και πάση τη ιερά Συνόδω των καθευρεθέντων ενταύθα αρχιερέων συγγραφήναι και ταύτην εν τω χορώ των οσίων και αγίων γυναικών, ώστε κατ’ έτος τιμάσθαι και πανηγυρίζεσθαι». Tην Aκολουθία της την έγραψε κάποιος σοφός και ευλαβής άνθρωπος που ονομαζόταν Iέραξ. Aνάμεσα στα ωραία εγκώμια είναι και τούτο: «Δαυΐδ γαρ το πράον έσχες και Σολομώντος, σεμνή, την σοφίαν, Σαμψών την ανδρείαν, και Aβραάμ το φιλόξενον, υπομονήν τε Iώβ, του Προδρόμου δε θείαν άσκησιν…».
Η οικία της Αγίας Φιλοθέης, το παλαιό αρχοντικό της οικογένειας Μπενιζέλου στη συμβολή των οδών Παλαιολόγου Μπενιζέλου & Αδριανού, είναι το παλαιότερο οίκημα της χριστιανικής Αθήνας και ένα από τα ελάχιστα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα της περιόδου της Τουρκοκρατίας. Στον εν λόγω χώρο έχει βρεθεί ελαιοτριβείο και τμήμα υστερορωμαϊκού τείχους. Στο κατώι υπάρχει στοά με κομψούς κυλινδρικούς κιονίσκους που στηρίζουν απλές καμάρες, ενώ μια πέτρινη κλίμακα οδηγεί από την αυλή στο ανώι. Το αρχοντόσπιτο των Μπενιζέλων, αρχαίο μνημείο σύμφωνα με το Νόμο 3028/2002 «Για την Προστασία των Αρχαιοτήτων και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς», έχει διαμορφωθεί σε επισκέψιμο μνημείο, σε ένα μουσείο του εαυτού του.
Το Καθολικό του Αγίου Ανδρέα και το πηγάδι της μονής της σώζονται με τη Χάρη του Θεού μέχρι σήμερα στον περίβολο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πολλά έτη μετά την κοίμηση της Αγίας.
Η μνήμη της εορτάζεται στις 19 Φεβρουαρίου.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ ». Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὅσιων τὴν ἔλλαμψιν, εἰσδεδεγμένη σεμνή, τὴν πάλιν ἐφαίδρυνας, τῶν Ἀθηναίων τὴ σῆ, ἀσκήσει καὶ χάριτι, σὺ γὰρ ἐν εὐποιίαις, διαλάμπουσα Μῆτερ, ἤθλησας δι’ ἀγάπην, εὐσεβῶς τοῦ πλησίον διὸ σὲ ὢ Φιλοθέη, Χριστὸς ἐδόξασε.

0