Κατηγορία:ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΓΑΠΗΣ Νο 1 – “ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΑΣ”

01. ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΑΣ

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ, χαίρετε «καὶ τὴν χαρὰν ἡμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ’ ὑμῶν.» (Ἰω.16.22).
Μὲ πατρικὴ ἀγάπη, «οἱ ἀγρυπνοῦντες ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες» (Ἑβρ.13,17) διαβάζουμε ως επίλογο χαιρετισμό σε κάθε φιλενάρετο έντυπο «ΣΤΑΛΑΓΜΑΤΙΕΣ». Μια αγάπη διαφορετική από αυτή που οικοδομείται από την κατά σάρκα σχέση που ο καθένας μας έχει με τον βιολογικό του πατέρα και στον οποίον οφείλουμε την έλευσή μας στη ζωή. Μια αγάπη ανώτερη, καθότι μας αναγεννά πνευματικά, μας κατευθύνει στην εν Χριστώ ζωή και μας οδηγεί με ασφάλεια και σιγουριά προς τη σωτηρία μας.
Μια αγάπη αστείρευτη για όλους μας. Για όλους εμάς που από μικροί γαλουχηθήκαμε πνευματικά στις οικογένειές μας και μεγαλώσαμε μαθαίνοντας ότι θα πρέπει να οικοδομούμε τη ζωή μας κοντά σε κάποιον έμπειρο πνευματικό. Με πίστη και υπακοή. Με αμοιβαία αγάπη, με χαρά και χωρίς στεναγμούς: «ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο» (Ἑβρ.13,17). Αλλά και για όλους εμάς που ασωτεύαμε χαμένοι στο διάβα της ζωή μας χωρίς σκοπό. Που αναλώναμε το σώμα και την ψυχή μας σε κοσμικές και μάταιες απολαύσεις. Για όλους μας αποτελεί μια αστείρευτη αγάπη και αγκαλιά. Έναν ακλόνητο κυματοθραύστη κι έναν φωτεινό φάρο που μας οδηγεί με ασφάλεια στο απάνεμο λιμάνι που λέγεται Ιησούς Χριστός.
Αυτός είναι ο πνευματικός μας πατέρας! Ένας γνήσιος μιμητής του Απ. Παύλου: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ» (Α΄Κορ.11,1). Με τη χάρη του Θεού αποτελεί για όλους μας όχι μόνο έναν παιδαγωγό και διδάσκαλο, αλλά τον πατέρα μας. Ολόκληρη η ζωή του ένας κόπος, μια περιπέτεια, μια θυσία, μια ταπείνωση. Αλλά και μια χαρά. Γι αυτό και μας παιδαγωγεί όπως ένας πατέρας που αγαπάει τα παιδιά του και πονάει για αυτά: «Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾿ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ» (Α΄Κορ.4,14). Με την εν Χριστώ πατρική του αγάπη: «ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα» (Α΄Κορ.4,15).
Η μεγάλη του αγάπη είναι αυτή που του δίνει δύναμη να «συμπάσχει» μαζί μας κάθε στιγμή, να αγωνιά και να φροντίζει για την πνευματική μας πρόοδο: «ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6,2). Ο λόγος του απλός, παρηγορητικός και συνάμα σωτηριολογικός, αγγίζει τις καρδιές μας και καλλιεργεί στον καθένα μας τη διάθεση για αλλαγή και μετάνοια. Λόγια γεμάτα βιώματα που συνδυάζονται αρμονικά με το παράδειγμα της ζωής του, τον χαριτώνουν και τον καθιστούν σε όλους μας παράδειγμα προς μίμηση.
Σαν τα μικρά παιδιά με ταπείνωση και υιική αγάπη καταφεύγουμε παρά τους πόδας του ζητώντας τις φωτισμένες συμβουλές του. Με εμπιστοσύνη καταθέτουμε στο επιτραχήλι του τις αμαρτίες και τους λογισμούς μας, γνωρίζοντας απόλυτα πως διά του πνευματικού μας ομιλεί ο ίδιος ο Κύριός μας, στο πρόσωπο Του οποίου προσανατολίζει τα βλέμματα και τις καρδιές μας και όχι στο δικό του.
Όλοι όμως εμείς, τα πνευματικά του παιδιά, έχουμε ένα χρέος απέναντί του. Να τον αγαπούμε εμπράκτως και να τον υπακούμε. Να τον μνημονεύουμε και να προσευχόμαστε γι αυτόν, είτε βρίσκεται εν ζωή, είτε έχει αναχωρήσει για τον ουρανό. Να προσπαθούμε να εφαρμόζουμε τους λόγους του, να μιμούμαστε το παράδειγμά του και τους αγώνες του και να μιμούμεθα την πίστη του, όπως μας προτρέπει ο απόστολος Παύλος· «Μνημονεύετε των ηγουμένων υμών, οίτινες ελάλησαν υμίν τον λόγον του Θεού, ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής μιμείσθε την πίστιν» (Εβρ. 13,7). Την ευχή του να έχουμε!
Μὲ ἀδελφικὴ ἀγάπη, διότι «ὁ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ μένει» (Α΄Ἰω.2,10).

0