Κατηγορία:ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

2021 11 ΝΟΕ – 59Η ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΟΜΙΛΙΑ “ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ (ΜΕΡΟΣ Γ΄) – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ”

Στον Ιερό μας Ναό του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Γεωργίου Λαρίσης πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2021, η Εσπερινή Ομιλία του Γ΄ Κύκλου Ομιλιών του πνευματικού μας π.Νικηφόρου Κοντογιάννη με τίτλο “ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ (Μέρος Γ΄) – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ”, με αφορμή το βιβλίο του Αγίου Παΐσίου του Αγιορείτου “Οικογενειακή Ζωή”, όπου εξάγονται διάφορα συμπεράσματα πνευματικής ζωής, συνύπαρξης, συνεργασίας και γενικά της προσέγγισης του Θεού με σκοπό την σωτηρία, τον αγιασμό, την μίμηση του Ι.Χριστού και τέλος την θέωση του ανθρώπου δια του ενανθρωπίσαντος ΙΣ ΧΡ. Οι ομιλίες πραγματοποιούνται κάθε Πέμπτη στις 7:00μ.μ. αμέσως μετά την Ακολουθία του Ι.Εσπερινού και της Ι.Παρακλήσεως οι οποίες τελούνται στις 6:00μ.μ.,  ενώ μεταδίδονται και σε ζωντανή μετάδοση από την Ιστοσελίδα μας: www.galilea.gr/ζωντανα-2/.

Η παράκληση τελέστηκε προς τιμήν του Αγίου Λουκά Ρώσου και Ιατρού Επισκ. Συμφερουπόλεως και κατά τη διάρκεια της εκτέθηκαν προς προσκύνηση και ευλογία των πιστών τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Λουκά του Ιατρού και του Αγίου Νεκταρίου επ. Πενταπόλεως καθώς επίσης και δύο εργόχειρα του Οσ.Παϊσίου του Αγιορείτου με Τίμιο Ξύλο.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ῏Ηχος πλ.α´. Τόν συνάναρχον Λόγον
Ἰατρὸν καὶ ποιμένα, Λουκᾶ τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Ἀρχιερέα λαμπρόν, τὸν βαστάσαντα Χριστοῦ τὰ θεία στίγματα, τὰς ἐξορίας, τὰ δεινά, ἐγκλεισμοὺς ἐν φυλακαῖς, τὰς θλίψεις καὶ τὰ ὀνείδη, τὸν ἐπ΄ ἐσχάτων φανέντα, ἐν τῇ Ρωσίᾳ νέον Ἅγιον.

Ακούστε Νο 05 ΕΔΩ:

ΘΕΜΑ 59ης ΟΜΙΛΙΑΣ:

“Ο περπατών εντίμως περιπατεί ασφαλώς

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οικογενειακή ζωή».
σελ.11-12

Γιὰ νὰ βοηθηθοῦν τὰ νέα παιδιὰ ποὺ προβληματίζονται γιὰ τὸν δρόμο ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουν στὴν ζωή τους, προτάχθηκε στὸν παρόντα Δ´ τόμο τὸ εἰσαγωγικὸ κεφάλαιο «Οἱ νέοι μπροστὰ στοὺς δύο δρόμους τῆς ζωῆς». Σ᾿ αὐτὸ τονίζεται πὼς καὶ οἱ δύο δρόμοι ποὺ χάραξε ἡ Ἐκκλησία μας – ἡ ἔγγαμη καὶ ἡ μοναχικὴ ζωὴ – εἶναι εὐλογημένοι. Οἱ νέοι, ἀνάλογα μὲ τὴν κλίση τους, μὲ τὶς δυνάμεις καὶ μὲ τὸ φιλότιμό τους, πρέπει ἀνεπηρέαστοι καὶ μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ νὰ διαλέξουν ἕναν ἀπὸ τοὺς δύο δρόμους. Βασικὴ προϋπόθεση γιὰ τὴν προκοπή τους σὲ ὅποιο δρόμο ἀκολουθήσουν εἶναι νὰ ζοῦν ἁγνὰ καὶ πνευματικά.
Στὸ πρῶτο ἀπὸ τὰ ἕξι μέρη τοῦ βιβλίου αὐτοῦ ὁρίζονται ὡς θεμέλια τῆς οἰκογένειας ἡ ἀρχοντικὴ ἀγάπη καὶ ὁ σεβασμὸς μεταξὺ τῶν συζύγων. Ἡ ὑπομονὴ στὶς δυσκολίες τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, ὅταν συνοδεύεται ἀπὸ προσευχή, σώζει τὴν οἰκογένεια ἀπὸ τὴν διάλυση.

Αποσπάσματα από βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Τόμος 21 ΕΠΕ, σελ.83-89

Μήπως δὲν βλέπετε ὅτι ἡ κακία είναι τυφλή; ἢ δὲν ἠκούσατε, ὅτι ἐκεῖνος ποὺ ἀνοίγει λάκκον διὰ τὸν πλησίον του, τὸν ἀνοίγει διὰ τὸν ἑαυτόν του; πῶς δηλαδή δὲν πρέπει νὰ φοβῆσθε τήν ψυχήν πού είναι γεμάτη ἀπὸ ταραχήν; ᾽Εὰν βέβαια πρέπει νὰ φοβῆσθε καὶ τοὺς πικρούς, ὅπως τοὺς δαίμονας καὶ τοὺς τρελλούς καὶ ὅπως τοὺς μωρούς (καθ᾿ ὅσον ἐκεῖνοι ἁπλῶς κάμνουν ὅλα), συμφωνῶ καὶ ἐγώ˙ ἐὰν δὲ τοὺς ἀντιμετωπίζετε ὡς φοβεροὺς εἰς τὰ πράγματα, αὐτὸ δὲν τὸ δέχομαι. Διότι τίποτε δὲν εἶναι τόσον κατάλληλον διὰ τὴν διοίκησιν τῶν πραγμάτων, ὅσον ἡ σύνεσις˙ τίποτε δὲν ἐμποδίζει τόσον τὴν σύνεσιν, ὅπως ἡ πονηρία, ἡ κακία καὶ ἡ δολιότης. Δὲν βλέπετε τὰ χολερικὰ σώματα πῶς εἶναι ἄσχημα καί κάθε ἄνθος ἔχει μαραθῆ εἰς αὐτά; πῶς εἶναι ἀσθενῆ καί ἰσχνὰ καὶ ἀκατάλληλα διὰ τὸ καθετί; ῎Ετσι εἶναι καὶ αἱ παρόμοιαι ψυχαί. Διότι ὁ ἴκτερος τῆς ψυχῆς δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ ἡ πονηρία. Δὲν είναι λοιπόν κάτι τὸ ἰσχυρὸν ἡ πονηρία, δὲν εἶναι πράγματι. Θέλετε πάλιν αὐτὸ ποὺ λέγω, νὰ σᾶς τὸ κάνω φανερὸν καὶ μὲ παράδειγμα, παρουσιάζων εἰκόνας ἀπὸ τὴν ζωὴν ἑνὸς κακούργου καὶ ἑνὸς εἰλικρινοῦς; Ὁ ‘Αβεσσαλώμ ἦτο κακοῦργος καὶ τοὺς πάντας οἰκειοποιείτο πρόσεχε λοιπὸν πόση ἦτο ἡ κακουργία του. Περιφερόμενος, λέγει, ἔλεγε˙ Μήπως ὑπάρχει εἰς σὲ κρίσις;᾽ ἐπιθυμῶν νὰ οἰκειοποιηθῇ τὸν καθένα. Ὁ Δαυΐδ δὲ ἦτο εἰλικρινής. Τί λοιπόν; Πρόσεχε τὸ τέλος καὶ τῶν δύο, πρόσεχε πόσην μωρίαν εἶχεν ἐκεῖνος. ᾿Επειδὴ δηλαδὴ ἀπέβλεπε μόνον πῶς νὰ βλάψῃ τὸν πατέρα του, εἰς ὅλα τὰ ἄλλα ἦτο τυφλός. Ο Δαυΐδ ὅμως δὲν συμπεριφέρετο ἔτσι, διότι «Ὁ περιπατῶν ἐντίμως, περιπατεῖ ἀσφαλῶς». Δηλαδή, ἐκεῖνος ποὺ δὲν περιεργάζεται τίποτε, ἐκεῖνος δὲν ἐπινοεῖ κανένα κακόν.

Επομένως ἂς ὑπακούωμεν εἰς τὸν μακάριον Παῦλον καὶ ἂς ἐλεοῦμεν καὶ κλαίωμεν τοὺς κακοὺς καὶ τὰ πάντα ἂς πράττωμεν καὶ κάμνωμεν, ὥστε νὰ διώξωμεν τὴν κακίαν ἀπὸ τὴν ψυχήν των. Διότι πῶς δὲν εἶναι ἄτοπον, ἐνῷ ὑπάρχει μέσα μας χολὴ (ἂν καὶ βέβαια τὸ στοιχεῖον αὐτὸ εἶναι χρήσιμον, διότι χωρὶς χολὴν δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ζῇ ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἐννοῶ αὐτήν τήν φυσικήν χολὴν τοῦ σώματος), αὐτὴν μὲν νὰ προσπαθοῦμεν μὲ ὅλας τὰς δυνάμεις μας νὰ ἀφαιρέσωμεν, ἂν καὶ ὠφελούμεθα ἀπ᾿ αὐτήν πάρα πολύ, τὴν δὲ χολὴν ποὺ ὑπάρχει εἰς τὴν ψυχήν μας νὰ μὴ κάμνωμεν τίποτε οὔτε νὰ προσπαθοῦμεν διὰ νὰ τὴν ἀφαιρέσωμεν, τὴν στιγμήν ποὺ δὲν εἶναι χρήσιμος πουθενά, μάλιστα δὲ καὶ βλάπτει ὑπερβολικά; «Εκεῖνος», λέγει, «ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ εἶναι σοφὸς μεταξύ σας, ἂς γίνῃ μωρός, διὰ νὰ γίνῃ πραγματικά σοφός». Ακουε πάλιν καὶ τὸν Λουκᾶν ποὺ λέγει˙ «Ελάμβαναν μέρος εἰς τὴν τροφὴν ποὺ παρετίθετο, καὶ ἔτρωγαν μὲ καρδίαν γεμάτην ἀπὸ ἀγαλλίασιν καὶ μὲ παιδικήν εἰλικρίνειαν καὶ ἁπλότητα, δοξολογοῦντες τὸν Θεόν, καὶ εἶχον τὴν ἐκτίμησιν ὅλου τοῦ λαοῦ». Η δὲν βλέπομεν καὶ τώρα νὰ ἀπολαμβάνουν οἱ ἀφελεῖς καὶ οἱ εἰλικρινεῖς τὴν κοινὴν ἐκτίμησιν ἀπὸ ὅλους τούς ἀνθρώπους; Κανεὶς δὲν φθονεῖ τόν ἄνθρωπον αὐτόν, ὅταν αὐτὸς εὐημερῇ, κανεὶς δὲν τὸν ἐπιτιμᾷ, ὅταν δυστυχῇ˙ ἀλλ᾽ ὅλοι, καὶ ὅταν ἐνεργῇ καλῶς τὸν συγχαίρουν καὶ ὅταν ὑποπέσῃ εἰς σφάλματα τὸν συμπονοῦν. ῞Οταν ὅμως συμβῇ νὰ εὐημερήσῃ καὶ ποτὲ ὁ κακός ἄνθρωπος, ὡσὰν νὰ συνέβη κάποιο κακόν, ὅλοι στενάζουν, καὶ ὅταν πάλιν δυστυχήσῃ, ὅλοι χαίρονται.

Ας δείχνωμεν λοιπὸν εὐσπλαγχνίαν δι᾿ αὐτούς, διότι ἔχουν κοινοὺς ἐχθρούς, ποὺ περιφέρονται παντοῦ. Ὁ Ἰακὼβ ἦτο εἰλικρινής, ἀλλ᾽ ἐνίκησε τὸν κακοῦργον Ησαῦ, «διότι εἰς δολίαν ψυχὴν δὲν θὰ εἰσέλθῃ ἡ σοφία». Κάθε κακία ἃς ἐξαφανισθῇ ἀπὸ σᾶς», οὔτε τὸ ἐλάχιστον κατά λοιπόν της νὰ μὴ μείνῃ. Διότι γνωρίζει ὅτι, ἐὰν αὐτὸ κινηθῇ, ὡσὰν ἀπό κάποιον σπινθῆρα θὰ ἀνάψῃ μέσα ὁλόκληρον πυράν. Τί λοιπὸν εἶναι ἡ κακία θὰ τὸ κατανοήσωμεν ἀκριβῶς˙ ὅπως ἐπὶ παραδείγματι εἶναι ὁ ὕπουλος ἄνδρας, ὁ δολερός, ὁ ἕτοιμος διὰ νὰ πράττῃ τὸ κακόν, ὁ καχύποπτος˙ ἀπ᾿ αὐτὸ λοιπὸν γεννᾶται πάντοτε ὁ θυμὸς καὶ ἡ ὀργή. Βέβαια δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος ἐν γαλήνῃ, καθόσον ἡ κακία εἶναι ἡ ρίζα τοῦ θυμοῦ καὶ τῆς ὀργῆς. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι καὶ δύσθυμος, καί ποτέ δέν αφήνει ελεύθερη την ψυχή του,  πάντοτε είναι βυθισμένος σε σκέψεις, πάντοτε είναι σκυθρωπός. 

Διαβάστε το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τόμος 21, από την βιβλιοθήκη μας:https://galileabooks.gr/paterika/

0