Στον Ιερό μας Ναό του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Γεωργίου Λαρίσης πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 30 Ιαν. 2020, η Εσπερινή Ομιλία του πνευματικού μας π.Νικηφόρου Κοντογιάννη με τίτλο “ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ”, με αφορμή το βιβλίο του Αγίου Παΐσίου του Αγιορείτου “Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο”, όπου εξάγονται διάφορα συμπεράσματα πνευματικής ζωής, συνύπαρξης, συνεργασίας και γενικά της προσέγγισης του Θεού με σκοπό την σωτηρία, τον αγιασμό, την μίμηση του Ι.Χριστού και τέλος την θέωση του ανθρώπου δια του ενανθρωπίσαντος ΙΣ ΧΡ. Οι ομιλιες πραγματοποιούνται κάθε Πέμπτη στις 6:45μ.μ. αμέσως μετά την Ιερά Παράκληση η οποία τελείται στις 6:00μ.μ., ενώ μεταδίδονται και σε ζωντανή μετάδοση από την Ιστοσελίδα μας: www.galilea.gr/ζωντανα-2/.
Η παράκληση τελέστηκε προς τιμήν του Αγίου Λουκά του Ρώσου και Ιατρού και κατά τη διάρκεια της εκτέθηκαν προς προσκύνηση και ευλογία των πιστών τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Λουκά του Ιατρού, του Αγίου Νεκταρίου επ. Πενταπόλεως καθώς επίσης και του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ῏Ηχος πλ.α´. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Ἰατρὸν καὶ ποιμένα, Λουκᾶ τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Ἀρχιερέα λαμπρόν, τὸν βαστάσαντα Χριστοῦ τὰ θεία στίγματα, τὰς ἐξορίας, τὰ δεινά, ἐγκλεισμοὺς ἐν φυλακαῖς, τὰς θλίψεις καὶ τὰ ὀνείδη, τὸν ἐπ΄ ἐσχάτων φανέντα, ἐν τῇ Ρωσίᾳ νέον Ἅγιον.
ΘΕΜΑ 12ης ΟΜΙΛΙΑΣ:
“Εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε (Μέρος Β΄)“
(Ρωμ. 12,1-5)
(Με οδηγό το βιβλίο του Αγίου Παΐσίου του Αγιορείτου “Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο” σελ.101 κ.εξ. και αναφορά στον 108ο Ψαλμό.
Οσ.Παϊσίου Λόγοι Α΄
Μέ πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο. σελ.101 κ.εξ.
Ἡ μεγαλύτερη περιουσία γιὰ τὸν κόσμο εἶναι ἡ εὐχή τῶν γονέων. Ὅπως καὶ στὴν μοναχική ζωή ἡ μεγαλύτερη εὐλογία εἶναι νὰ πάρης τὴν εὐχή τοῦ Γέροντά σου.
Ὅταν συκοφαντηθοῦμε ἤ ἀδικηθοῦμε εἴτε ἀπὸ ἐπιπόλαιους εἴτε ἀπὸ πονηρούς ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν κακότητα καὶ διαστρέφουν καὶ τὴν ἀλήθεια, ἐὰν μποροῦμε, καλά εἶναι νὰ μή θέλουμε νὰ δικαιωθοῦμε, ὅταν ἡ ἀδικία ἀφορᾶ μόνον τὸ ἄτομό μας.
Καλά εἶναι νὰ τούς συγχωρέσουμε μὲ ὅλη τὴν καρδιά μας καὶ νὰ παρακαλέσουμε τὸν Θεό νὰ μᾶς δυναμώση, νὰ μπορέσουμε νὰ σηκώσουμε τὸ βάρος τῆς συκοφαντίας καὶ νὰ συνεχίσουμε τὴν πνευματική ζωή (στὴν ἀφάνεια, ὅσο μποροῦμε). Ἄς συνεχίζουν οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ὡς τυπικό νὰ κρίνουν καὶ νὰ κατακρίνουν, νὰ μᾶς ἀδικοῦν, γιατί συνέχεια μὲ τὸν τρόπο τούς αὐτόν μας ἑτοιμάζουν χρυσά στεφάνια γιὰ τὴν ἀληθινή ζωή. Φυσικά, ὅσοι εἶναι κοντά στὸν Θεό ποτέ δὲν καταριοῦνται, γιατί δὲν ἔχουν κακότητα ἀλλὰ ὅλο καλωσύνη καὶ ὅ,τι κακό κι ἄν πετάξη κανεὶς σ’ αὐτούς τούς ἁγιασμένους ἀνθρώπους ἁγιάζεται, καὶ αἰσθάνονται μεγάλη, κρυφή χαρά.
Ἡ ζήλεια, ὅταν ἔχη κακότητα, μπορεῖ νὰ κάνη ζημιά. Αὐτή εἶναι ἡ βασκανία, εἶναι μία δαιμονική ἐνέργεια.
Βασκανία ὑπάρχει σὲ σπάνιες περιπτώσεις. Ἰδίως οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ζήλεια καὶ κακότητα –λίγοι εἶναι τέτοιοι – αὐτοί εἶναι ποὺ ματιάζουν.
Ἡ εὐχή ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὴν καρδιά, εἶναι θεϊκή εὐχή
Τώρα νὰ σᾶς δώσω καὶ ἐγώ μία… «κατάρα» (εὐχή ἐννοεῖ)! Ὁ Θεὸς νὰ πλημμυρίση τὴν καρδιά σας μὲ τὴν καλωσύνη Του καὶ τὴν πολλή Του ἀγάπη, μέχρι ποὺ νὰ παλαβώσετε, γιὰ νὰ φύγη ὁ νοῦς σᾶς πιά ἀπὸ τὴν γῆ καὶ νὰ βρίσκεται ἀπὸ τώρα κοντά Του στὸν Οὐρανό. Νὰ τρελλαθῆτε ἀπὸ τὴν θεία τρέλλα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ! Νὰ σᾶς κάψη ὁ Θεὸς μὲ τὴν ἀγάπη Τοῦ τὶς καρδιές σας! Ἄλλη φορὰ μή μὲ ἀναγκάσετε γιὰ δεύτερη, γιατί πιάνει ἡ… «κατάρα» μου (ἡ εύχή ἐννοεῖ), ἐπειδή βγαίνει ἀπὸ τὴν καρδιά μου.
Ο απ.Παῦλος τονίζει:
Ρωμ.12.1 ΠΑΡΑΚΑΛΩ οὖν ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ, παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ, τὴν λογικὴν λατρείαν ὑμῶν, 2 καὶ μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον. 3 Λέγω γὰρ διὰ τῆς χάριτος τῆς δοθείσης μοι παντὶ τῷ ὄντι ἐν ὑμῖν, μὴ ὑπερφρονεῖν παρ’ ὃ δεῖ φρονεῖν, ἀλλὰ φρονεῖν εἰς τὸ σωφρονεῖν, ἑκάστῳ ὡς ὁ Θεὸς ἐμέρισε μέτρον πίστεως. 4 καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι μέλη πολλὰ ἔχομεν, τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν, 5 οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, ὁ δὲ καθ’ εἷς ἀλλήλων μέλη.
ΨΑΛΜΟΣ 108ος
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.
Ο Θεός, τὴν αἴνεσίν μου μὴ παρασιωπήσῃς, 2 ὅτι στόμα ἁμαρτωλοῦ καὶ στόμα δολίου ἐπ᾿ ἐμὲ ἠνοίχθη, ἐλάλησαν κατ᾿ ἐμοῦ γλώσσῃ δολίᾳ 3 καὶ λόγοις μίσους ἐκύκλωσάν με καὶ ἐπολέμησάν με δωρεάν. 4 ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με ἐνδιέβαλλόν με, ἐγὼ δὲ προσηυχόμην· 5 καὶ ἔθεντο κατ᾿ ἐμοῦ κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν καὶ μῖσος ἀντὶ τῆς ἀγαπήσεώς μου. 6 κατάστησον ἐπ᾿ αὐτὸν ἁμαρτωλόν, καὶ διάβολος στήτω ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· 7 ἐν τῷ κρίνεσθαι αὐτὸν ἐξέλθοι καταδεδικασμένος, καὶ ἡ προσευχὴ αὐτοῦ γενέσθω εἰς ἁμαρτίαν. 8 γενηθήτωσαν αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ὀλίγαι, καὶ τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ λάβοι ἕτερος. 9 γενηθήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ὀρφανοὶ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ χήρα· 10 σαλευόμενοι μεταναστήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ ἐπαιτησάτωσαν, ἐκβληθήτωσαν ἐκ τῶν οἰκοπέδων αὐτῶν. 11 ἐξερευνησάτω δανειστὴς πάντα, ὅσα ὑπάρχει αὐτῷ, καὶ διαρπασάτωσαν ἀλλότριοι τοὺς πόνους αὐτοῦ· 12 μὴ ὑπαρξάτω αὐτῷ ἀντιλήπτωρ, μηδὲ γενηθήτω οἰκτίρμων τοῖς ὀρφανοῖς αὐτοῦ· 13 γενηθήτω τὰ τέκνα αὐτοῦ εἰς ἐξολόθρευσιν, ἐν γενεᾷ μιᾷ ἐξαλειφθείη τὸ ὄνομα αὐτοῦ. 14 ἀναμνησθείη ἡ ἀνομία τῶν πατέρων αὐτοῦ ἔναντι Κυρίου, καὶ ἡ ἁμαρτία τῆς μητρὸς αὐτοῦ μὴ ἐξαλειφθείη· 15 γενηθήτωσαν ἐναντίον Κυρίου διαπαντός, καὶ ἐξολοθρευθείη ἐκ γῆς τὸ μνημόσυνον αὐτῶν, 16 ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἐμνήσθη ποιῆσαι ἔλεος καὶ κατεδίωξεν ἄνθρωπον πένητα καὶ πτωχὸν καὶ κατανενυγμένον τῇ καρδίᾳ τοῦ θανατῶσαι. 17 καὶ ἠγάπησε κατάραν, καὶ ἥξει αὐτῷ· καὶ οὐκ ἠθέλησεν εὐλογίαν, καὶ μακρυνθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ. 18 καὶ ἐνεδύσατο κατάραν ὡς ἱμάτιον, καὶ εἰσῆλθεν ὡσεὶ ὕδωρ εἰς τὰ ἔγκατα αὐτοῦ καὶ ὡσεὶ ἔλαιον ἐν τοῖς ὀστέοις αὐτοῦ. 19 γενηθήτω αὐτῷ ὡς ἱμάτιον, ὃ περιβάλλεται, καὶ ὡσεὶ ζώνη, ἣν διαπαντὸς περιζώννυται. 20 τοῦτο τὸ ἔργον τῶν ἐνδιαβαλλόντων με παρὰ Κυρίου καὶ τῶν λαλούντων πονηρὰ κατὰ τῆς ψυχῆς μου. 21 καὶ σύ, Κύριε Κύριε, ποίησον μετ᾿ ἐμοῦ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεός σου. ρῦσαί με, 22 ὅτι πτωχὸς καὶ πένης εἰμὶ ἐγώ, καὶ ἡ καρδία μου τετάρακται ἐντός μου. 23 ὡσεὶ σκιὰ ἐν τῷ ἐκκλῖναι αὐτὴν ἀντανῃρέθην, ἐξετινάχθην ὡσεὶ ἀκρίδες. 24 τὰ γόνατά μου ἠσθένησαν ἀπὸ νηστείας, καὶ ἡ σάρξ μου ἠλλοιώθη δι᾿ ἔλαιον. 25 κἀγὼ ἐγενήθην ὄνειδος αὐτοῖς· εἴδοσάν με, ἐσάλευσαν κεφαλὰς αὐτῶν. 26 βοήθησόν μοι, Κύριε ὁ Θεός μου, καὶ σῶσόν με κατὰ τὸ ἔλεός σου. 27 καὶ γνώτωσαν ὅτι ἡ χείρ σου αὕτη καὶ σύ, Κύριε, ἐποίησας αὐτήν. 28 καταράσονται αὐτοί, καὶ σὺ εὐλογήσεις· οἱ ἐπανιστάμενοί μοι αἰσχυνθήτωσαν, ὁ δὲ δοῦλός σου εὐφρανθήσεται. 29 ἐνδυσάσθωσαν οἱ ἐνδιαβάλλοντές με ἐντροπὴν καὶ περιβαλέσθωσαν ὡς διπλοΐδα αἰσχύνην αὐτῶν. 30 ἐξομολογήσομαι τῷ Κυρίῳ σφόδρα ἐν τῷ στόματί μου καὶ ἐν μέσῳ πολλῶν αἰνέσω αὐτόν, 31 ὅτι παρέστη ἐκ δεξιῶν πένητος τοῦ σῶσαι ἐκ τῶν καταδιωκόντων τὴν ψυχήν μου.
