Κατηγορία:ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

ΣΤΑΛΑΓΜΑΤΙΕΣ ΝO 42 “Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΩΝΑΣ”

42. Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, χαῖρε «καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἄς βασιλεύει στὴν καρδιά σου» (Κολ.3.15).
Εἰσερχόμενοι στὸ στάδιο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ξεκινάει γιὰ ὅλους μας μία ὄμορφη καὶ εὐλογημένη προετοιμασία μὲ ἄσκηση, νηστεία, προσευχὴ καὶ μετάνοια. Μία πορεία πρὸς τὸ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέσα ἀπὸ τὰ Πάθη καὶ τὴ Σταύρωση Αὐτοῦ. Ἕνα ὁδοιπορικὸ πρὸς τὸ Ἅγιο Πάσχα, τὸ ὁποῖο καλούμαστε νὰ διαβοῦμε καταβάλλοντας ὁ καθένας προσωπικὰ τὸν δικό του ἀγῶνα γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμε ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες μας.
Πρόκειται ἀναμφισβήτητα γιὰ ἕναν ἀγῶνα δύσκολο ποὺ ἀπαιτεῖ κόπο καὶ θυσίες, ἀλλὰ προπαντὸς θέληση καὶ ἀγάπη. Ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονή. Δὲν ἔχουμε νὰ παλέψουμε μόνο μὲ τὸν παλαιό μας ἑαυτὸ, ποὺ εἶναι γεμάτος πάθη καὶ ἐπιθυμίες γιὰ νὰ τὸν καθαρίσουμε, ἀλλὰ καὶ μὲ πονηρὰ πνεύματα, τὰ ὁποῖα δὲν σταματοῦν νὰ μᾶς πολεμοῦν ἡμέρα καὶ νύχτα: «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Εφ. 6,12).
Πρόκειται, βέβαια, γιὰ μία καθημερινὴ πάλη ποὺ δίνει ὁ κάθε χριστιανός, σὰν στρατιώτης Χριστοῦ, ἀποτάσσοντας ἀπὸ τὴ ζωὴ του τὸν σατανᾶ καὶ τὰ ἔργα αὐτοῦ καὶ πού, κατεξοχὴν τὴν περίοδο τῆς Μ.Τεσσαρακοστῆς, δυναμώνει. Ἐμφανίζονται δυσκολίες, ὀρθώνονται ἐμπόδια, ἐνῷ σειρῆνες ἀποπροσανατολίζουν καὶ προσπαθοῦν νὰ μᾶς ἐκτρέψουν ἀπὸ τὸν προορισμό μας. Ὁ ἐχθρός, ἀσώματος καὶ ἀφανής, χρησιμοποιεῖ κάθε μέσο γιὰ νὰ μπορέσει νὰ λυγίσει καὶ νὰ κάμψει τὸ φρόνημά μας. Νὰ φυτέψει τὸν φόβο στὴν ψυχὴ καὶ νὰ φωλιάσει τὴ δειλία στὴν καρδιά μας.
Γιὰ νὰ μπορέσουμε, ὅμως, νὰ τερματίσουμε εὐδοκίμως τὸν ἀγῶνα μᾶς ἔχουμε πολλὴ δουλειὰ νὰ κάνουμε. Ἔχουμε πολλὲς μάχες νὰ δώσουμε. Ἂς γίνουμε δυνατοὶ πνευματικῶς διὰ τοῦ Κυρίου μας καὶ ἂς ἐνδυθοῦμε τὴν πανοπλία Του: «ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου·» (Εφ. 6,11).
«Στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ῥῆμα Θεοῦ, – διὰ πάσης προσευχῆς καὶ δεήσεως, προσευχόμενοι ἐν παντὶ καιρῷ ἐν Πνεύματι, καὶ εἰς αὐτὸ τοῦτο ἀγρυπνοῦντες ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καὶ δεήσει περὶ πάντων τῶν ἁγίων» (Εφ. 6,14-18).
Στὸν ἀγῶνα μας αὐτὸν, φυσικὰ, δὲν εἴμαστε μόνοι μας. Ἔχουμε Ὑπέρμαχο Στρατηγὸ καὶ συμπαραστάτη μας τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Τὴ μεσίτρια καὶ μητέρα ὅλων μας ποὺ παρακαλεῖ τὸν Υἱὸ τῆς ἀκαταπαύστως γιὰ τὴ δική μας σωτηρία. Ἔχουμε τοὺς ἁγίους καὶ τοὺς ἀγγέλους μας νὰ πρεσβεύουν ὑπὲρ ἠμῶν. Ἔχουμε καὶ τὸν Ἴδιο τὸν Κύριό μας, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν νικητὴ τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου. Αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ ΟΔΟΣ, ἡ ΑΛΗΘΕΙΑ καὶ ἡ ΖΩΗ: «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ιω. 14,6).
Αὐτὸν ποὺ περιμένει νὰ ἀνταμείψει τοὺς νικητὲς τοῦ ἀγῶνος, «Τῷ νικῶντι δώσω αὐτῷ φαγεῖν ἐκ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς, ὅ ἐστιν ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ Θεοῦ μου» (Αποκ.2,7). Νὰ τοὺς ἀναδείξει, «Ὁ νικῶν, δώσω αὐτῷ καθίσαι μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου» (Αποκ.3,21). Νὰ τοὺς ἀποκαταστήσει, «….δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν. ὁ νικῶν, ἔσται αὐτῷ ταῦτα, καὶ ἔσομαι αὐτῷ Θεὸς καὶ αὐτὸς ἔσται μοι υἱός» (Αποκ.21,6-7).
Ἂς ἀγωνιστοῦμε, λοιπὸν, ἀδερφοί μου καὶ ἐμεῖς τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεώς μας εὐχόμενοι νὰ μᾶς ἀξιώσει ὁ Κύριος νὰ στεφανωθοῦμε: «πᾶς δὲ ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται, ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν, ἡμεῖς δὲ ἄφθαρτον» (Α΄Κορ. 9,24).
Μὲ πατρικὴ ἀγάπη, «οἱ ἀγρυπνοῦντες ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες» (Ἑβρ.13.17).

0