ΚΥΡΙΑΚΗ
“Β΄ ΛΟΥΚΑ”

Θέμα Λειτουργικού Κηρύγματος: “Μήπως τα θέλουμε όλα δικά μας;”

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ “Β΄ ΛΟΥΚΑ”
Λουκ. στ΄ 31 – 36

ΚΕΙΜΕΝΟ

31 καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. 32 καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. 33 καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. 34 καὶ ἐὰν δανείζητε παρ’ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. 35 πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. 36 Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

31Kι όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να τους συμπεριφέρεστε κι εσείς. 32ʼλλωστε, αν αγαπάτε μόνο εκείνους που σας αγαπούνε, τότε ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπάνε. 33Kαι αν κάνετε καλό μόνο σ’εκείνους που σας κάνουν καλό, ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί το ίδιο κάνουν και οι αμαρτωλοί. 34Kι αν δανείζετε σ’εκείνους από τους οποίους ελπίζετε να ξαναπάρετε, ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί και οι αμαρτωλοί δανείζουν σε αμαρτωλούς για να τύχουν την ίδια μεταχείριση. 35Aντίθετα, ν’αγαπάτε τους εχθρούς σας και να κάνετε το καλό και να δανείζετε χωρίς να ελπίζετε οτιδήποτε, και θα είναι ο μισθός σας μεγάλος και θα γίνετε γιοι του Yψίστου, γιατί αυτός φέρεται με έλεος στους αχάριστους και στους κακόβουλους. 36Nα είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως είναι σπλαχνικός ο Πατέρας σας».

Κυριακή, 5 Οκτωβρίου 2025

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ, Λουκ. στ΄ 31- 36

Μήπως τα θέλουμε όλα δικά μας;

Σήμερα, αυτό που λέει το Ιερό Ευαγγέλιο: «Ό,τι δε θέλεις να σου κάνουν, μην το κάνεις στον άλλον». Ουσιαστικά, ξέρετε; Κρύβει ένα παράπονο του Χριστού, με πολλή ευγένεια, με πολλή αξιοπρέπεια, γιατί δε θέλει να μας θίξει, αλλά θέλει λιγάκι να μας ξυπνήσει. Ένα παράπονο και τη βαθιά Του αγάπη σε εμάς τους ανθρώπους.

«Ό,τι θέλεις να μη σου κάνουν, μην το κάνεις στους άλλους». Ανθρώπους. Πού είναι το παράπονο του Κυρίου; Που εμείς πολλές φορές τα παράπονα μας τα λέμε και πληγώνουμε τους άλλους. Ήρθε στη γη ως άνθρωπος; Ήρθε. Υπάρχει μεταξύ μας ως Θεάνθρωπος; Τι κοινωνήσαμε τώρα; Το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Εδώ είναι, ως Θεός και Άνθρωπος.

Άρα λοιπόν, ξέρετε ότι αυτά έχουν σχέση και με τον Ίδιο; Αλλά απλώς λέει: «Εάν σου έλεγα εμένα να μου κάνεις ό,τι σου κάνω, θα έλεγες: Πού να σε βρω; Τι να σε κάνω; Εσένα δε σε κάνω». Το λέει, τουλάχιστον λέει: «Τουλάχιστον κάντε το μεταξύ σας. Δείξτε αγάπη μεταξύ σας, δείξτε ανοχή μεταξύ σας. Μην τρώγεστε, μη γυρνάτε την πλάτη ο ένας στον άλλον». Πώς θα μπούμε στον Παράδεισο; Έτσι;

Θα μου πείτε: «Τι μπορώ εγώ να κάνω στον Κύριο; Τι μπορώ να κάνω; Εκείνος κάνει τόσα». Φυσικά, εμείς είμαστε ανίκανοι να κάνουμε, αλλά να ανταποδώσουμε αυτό που μας δίδει, μπορούμε.

Προσέξτε, θέλουμε να μας συγχωρεί τις αμαρτίες; Θέλουμε. Γιατί δεν τρέχουμε να συγχωρεθούμε; Να το ανταποδώσουμε. Να τρέξω να συγχωρεθώ, να τρέξω να εξομολογηθώ, να βάλω τη ζωή μου σε μια μετάνοια. Θέλουμε ο Κύριος να μας ακούει; Θέλω. Αφού κάνω προσευχή: «Τον άρτον ημών, τον επιούσιον, δός ημίν σήμερον» (Ματθ.6,11). «Δως μου Κύριε», κάνω προσευχή, ζητάω. Εγώ γιατί δεν Τον ακούω; Εγώ θέλω να μ’ ακούει. Εκείνος δε θέλει να Τον ακούω;

Να πάρω κι άλλα σημεία, κι άλλα στοιχεία; Θέλω να με αγαπάει χωρίς όρια; Να με αγαπάει όπως είμαι, με τις αμαρτίες μου. Ναι, να με αγαπάει και να έρχεται να με σώσει. Θέλω να με αγαπάει. Εγώ Τον αγαπάω; Τον αγαπάω χωρίς όρια ή θέτω όρια; Τώρα είναι Κυριακή, ήρθα στην εκκλησία, εκκλησιάστηκα, μετά θα φύγω και θα κάνω ό,τι θέλω. Θα ανοίγω κινητά, βρωμιές, το ένα το άλλο, εσύ εκεί κι εγώ εδώ. Θέλω να με προσέχει και να με ασφαλίζει, ώστε να μην πάθω κάποιο κακό; Δε λέμε: «Κύριε σώσε με. Κύριε βοήθησέ με. Πάω ταξίδι, κάνω το σταυρό μου». Εγώ, εμείς Τον προσέχουμε; Θα πείτε: «Τι να προσέξω εγώ, από τον Θεό;».

Ναι, ο Θεός έρχεται και κατοικεί μέσα μας. Και θέλει να κατοικεί μέσα μας. Τον φυλάμε; Τον προστατεύουμε από τις αμαρτίες μας, γιατί οι αμαρτίες μας Τον διώχνουν. Τον διώχνουν. Άρα δεν Τον προστατεύω, ήρθε κατοίκησε μέσα μου και δε διασφαλίζω την ασφαλή παρουσία Του μέσα μου. Παραδίδεται σε μένα. Δεν Τον προσέχω και αφήνω να έρχονται οι αμαρτίες μέσα μου και να διώχνουν τον Χριστό. Και να μην κάθεται μέσα και να κάθεται απ’ έξω από την ψυχή μας, με παράπονο και με στεναχώρια και να λέει: «Εγώ άνθρωπέ μου, σε προστατεύω. Ήρθα για να σε προστατεύσω και εσύ δε με προστατεύεις, εμένα, που ήρθα ως φύλακας να σε ασφαλίσω; Αφήνεις την αμαρτία, να με πετάει έξω;»

Εγώ θέλω, πολλά θέλω από τον Κύριο. Θέλω να μου δίδει, δε θέλω να μου δίδει; Εγώ Του δίδω; «Τι να δώσουμε», θα πείτε στον Θεό. Πόσες φορές πάμε πρόσφορο στην εκκλησία; Πόσες φορές πάμε; Δεν έχω παράπονο. Εδώ φέρετε πολλά πρόσφορα. Και σας τα δίνουμε και ευλογία μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη.

Αλλά να σας πω κάτι; Κάπου έκανα αρτοκλασίες, σε κάποιο χωριό. Και στο τέλος, δεν είχε πολλές αρτοκλασίες ο ιερεύς εκεί, γιατί τόσες πήγανε. Και όταν μοίραζα τις αρτοκλασίες και αρκετό κομματάκι, επειδή είναι νόστιμες και εύγευστες, έρχεται μια κυρία και μου λέει:

–Μου δίνετε και ένα δεύτερο κομμάτι;

Να το δώσω…Λέω:

–Έφερες αρτοκλασίες σήμερα;

–Όχι, δεν έφερα.

–Δως μου το κομμάτι σου.

Το ‘κοψα στα δυο και σου λέω:

–Θέλεις δυο; Πάρε δυο! Έφερες; Δεν έφερες.

Και θέλουμε να έχουμε να λαμβάνουμε από την Εκκλησία, από τον Θεό να μας δίδει, να μας δίδει, να μας δίδει.

Και να πω και το χειρότερο, το βαρύτερο; Το βαρύτερο, το χειρότερο. Που βγαίνουνε στην τηλεόραση, στα κανάλια, στα Internet. Και σας έχω πει, μη διδάσκεστε από κει μέσα. Μη διδάσκεστε. Ο καθένας βγαίνει και λέει την ανοησία του. Παπάς, καλόγερος, καλόγρια, δήθεν ευσεβής άνθρωπος. Πήρες ευλογία από κανέναν να βγαίνεις και να ομιλείς; Εγώ παίρνω ευλογία από τον Επίσκοπο, για να μιλήσω. Και να πάω σε ένα χωριό, οπουδήποτε να πάω, παίρνω ευλογία από τον Επίσκοπο. Εσύ που βγαίνεις στο Facebook, στο ένα, στο άλλο, στο διαδίκτυο και μιλάς, έχεις ευλογία από τον Επίσκοπο να μιλάς; Έχεις ευλογία από τον Επίσκοπο να λες ό,τι λες; Κανένας δεν παίρνει. Κανένας δεν παίρνει ευλογία. Όλοι μιλάνε, γιατί έχουμε το ελεύθερο ποιος μας ελέγχει; Αλλά εσείς προσέχετε, μην ακούτε από εκεί μέσα, μη διδάσκεστε από εκεί μέσα. Το έχω πει κι άλλη φορά.

Δείτε το μεγάλο λάθος. Λένε: «Δε χρειάζεται να νηστεύω πριν κοινωνήσω. Πού το βρήκαμε; Οι παπάδες το κάνανε. Δε λέει πουθενά ο κανόνας, δε λέει τούτο, δε λέει εκείνο. Ψάχνουν, βρίσκουν εκεί μέσα, δικαιολογίες. Δε λέει πουθενά να νηστέψω πριν κοινωνήσω, για αυτόν που είναι γερός, που μπορεί». Και όμως, να σας πω κάτι; Εδώ είναι το μεγάλο παράπονο του Χριστού.

–Εγώ, λέει, έρχεσαι να κοινωνήσεις το σώμα και το αίμα μου, το οποίο θυσιάστηκε, αν και Θεός, θυσιάστηκε για τη σωτηρία τη δική σου. Θυσιάστηκε. Εσύ, για μένα, τι θυσιάζεις; Τι θυσιάζεις;

–Κύριε, θυσιάζω το κρέας, το γάλα, τα γλυκά. Τα θυσιάζω, για να κοινωνήσω Εσένα, ώστε να ανταποδώσω τη δική Σου θυσία, που εγώ δεν μπορώ να τη φτάσω, με τη δική μου θυσία στα υλικά αγαθά.

Εκείνος εγκατέλειψε θρόνο, κυριότητα, εξουσία, και ήρθε στη γη ως άνθρωπος. Εγώ δεν μπορώ, δεν μπορώ, δύο-τρεις μέρες να νηστέψω; Δεν μπορώ; Δεν μπορώ Τετάρτη και Παρασκευή, έστω να τρώω λαδάκι, άμα δεν μπορώ αλάδωτο; Τετάρτη για την ημέρα της Προδοσίας και την Παρασκευή για την ημέρα της Σταυρώσεως και της Θυσίας; Δεν μπορώ; Δεν μπορώ να πιώ καφέ χωρίς γάλα, Τετάρτη και Παρασκευή; Για όνομα του Θεού. Πού το βρήκαμε αυτό; Έτσι έκανε και η γιαγιά σας και  ο παππούς σας και οι προηγούμενοι; Της μόδας πράγματα, γιατί τα ακολουθώ; Και δε θυσιάζω τίποτα από τη ζωή μου; Τίποτα δε θυσιάζω. Ούτε το γούστο μου, ούτε την μόδα μου, ούτε τις ανηθικότητες μου, ούτε τις προγαμιαίες σχέσεις μου, ούτε το τσιγάρο μου, ούτε τίποτα. Να πω: «Θα κοινωνήσω την Κυριακή; Τρεις μέρες, βρε παιδί μου, δε θα καπνίσω». Που, αν έρθει κάποιος και μου πει: «Εγώ το κατάφερα, το κάνω», θα του πω «Mπράβο». Όχι μία φορά, πάντα θα του πω «Mπράβο».

Αγαπητοί μου, θέλουμε από τον Κύριο.  Θέλουμε, θέλουμε, θέλουμε, αλλά τα θέλουμε όλα δικά μας. Τι θα μας πει ο Κύριος: «Άνθρωπέ μου, έλεγες ότι θέλεις από Μένα, θέλεις. Εγώ σου τα έδωνα, εγώ είμαι παρόν, εγώ απλώνω πάντοτε το χέρι μου. Εσύ όμως δεν το απλώνεις, μου γυρνάς την πλάτη. Θέλεις να σε βρίζω; Να σε λέω ότι είσαι αμαρτωλός;»

Θα σας άρεσε να πει ο ιερεύς: «Δεν ντρέπεσαι αμαρτωλέ; Φύγε από εδώ». Του ιερέως η φωνή είναι φωνή Θεού. Θα έλεγες: «Γιατί πάτερ με διώχνεις;». Και θα έλεγε ο Κύριος: «Εμένα, γιατί με βρίζεις, γιατί με βρίζεις; Σε βρίζω Εγώ πουθενά; Γιατί έξω κυκλοφορείς και με βρίζεις; Γιατί ορκίζεσαι στο όνομά μου, έτσι για ψύλλου πήδημα; Γιατί; Γιατί με έχετε, για σκουπίδι, για σκουπιδοτενεκέ, για μία πατσαβούρα που τη χρησιμοποιώ για να σκουπίσω και μετά την πετάω;»

Τι είναι ο Θεός τελικά; Καταλαβαίνετε πόσο μας αγαπάει, πόσο μας ανέχεται και πόσο παλιάνθρωποι είμαστε -συγγνώμη για την έκφραση. Παλιοί άνθρωποι, με αυτήν την έννοια, παλιός άνθρωπος, όχι ανακαινισμένος άνθρωπος. Που δεν κάνουμε τίποτα στην ημέρα μας, μες στην ημέρα.

Και ξέρετε τότε πόσο όμορφη θα είναι η ζωή μας; Πόσο όμορφη θα είναι η ζωή μας; Θα κάθομαι και θα λέω τώρα: «Τι σκέφτομαι; Δε θέλω να διώξω τον Χριστό. Τώρα τι κάνω; Δε θέλω να διώξω τον Χριστό. Θέλω να με προστατεύει, θα Τον προστατέψω από την αμαρτία. Θέλω να με ακούει, θα Τον ακούσω».

Και ακούω τον Θεό, ξέρετε, όχι σε φαντάσματα και οράματα. Ο Θεός μιλάει μέσα από την Θεία Λειτουργία. Τι λέμε: «Ειρήνη πάσι» κλπ. «Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν», ακούει και μιλάει.

Αλλά μιλάει και μέσα από τις ομιλίες. Οι ομιλίες των εγκεκριμένων ομιλητών στην ενορία σας. Εγκεκριμένοι είναι εκείνοι που έχουν ευλογία από τον Επίσκοπο. Όχι ομιλίες, έτσι, αδέσποτες, αυτό που σας είπα, Είναι προέκταση της φωνής του Θεού στη Θεία Λειτουργία. Είναι η κατήχηση, που οφείλουμε να έχουμε κατήχηση. Αν δεν έχουμε κατήχηση, ξέρετε, θα μας παίρνει ο άνεμος από εδώ και από εκεί, ο μοντερνισμός.

Στην Αγγλία, οι Αγγλικανοί, η Αγγλικανική Εκκλησία, που δεν είναι εκκλησία. Τίποτα, είναι ένας σύλλογος. Δεν είναι εκκλησία. Οι προτεστάντες δεν είναι εκκλησία, σύλλογοι είναι. Κάνανε αρχιεπίσκοπο μια γυναίκα. Θα επηρεαστούμε εμείς απ’ αυτούς; Θα ακούμε εμείς τι λέει ο ένας και τι λέει ο άλλος; Οι καθολικοί είναι μεν εκκλησία, αλλά είναι στην αίρεση. Είναι στην πλάνη. Οι παλαιοημερολογίτες είναι μεν, αλλά είναι στην αίρεση, στην πλάνη, είναι σχισματικοί. Έχουν δικό τους αφεντικό. Δεν μπορείς να έχεις δικό σου αφεντικό. Ή μία θα είναι η Εκκλησία: «Μία Αγία, Καθολική και Αποστολική», ή πολλές. Όταν είναι πολλές, σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί θεοί, άρα λοιπόν, ο καθένας κάνει του κεφαλιού του, ό,τι θέλει.

Αγαπητοί μου, εγώ θέλω και εσείς θέλετε, γι’ αυτό και είστε εδώ και αγωνίζεστε, να μας δίδει ο Θεός και εγώ θα προσπαθώ, έτσι θα λέω: «Κύριε, να ανταποδίδω σε Σένα ό,τι περισσότερο μπορώ».

Διόρθωση κειμένου: Θεόδωρος και Χρυσούλα Σ.

Διόρθωση και μορφοποίηση υποτίτλων και εισαγωγή παραπομπών: ο ομιλών.