ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΧΑΡΙΤΙΝΗΣ
Αὐτή ἡ Ἁγία ἔζησε στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ καί τοῦ κόμητος Δομετίου κατά τό ἔτος 290, καί ἦταν δούλη κάποιου. Ὅταν ἄκουσε ὁ κόμης Δομέτιος γι’αὐτήν, ὅτι εἶναι Χριστιανή, ἔγραψε στόν κύριό της Κλαύδιο, νά τοῦ στείλη τήν Χαριτίνη, γιά νά τήν ἐξετάση. Ὁ κύριός της λυπήθηκε καί ντύθηκε σάκκο, δηλαδή τρίχινο ἔνδυμα καί θρηνοῦσε. Ἡ Χαριτίνη ὅμως παρηγορῶντας τον, ἔλεγε· «Μή λυπῆσαι, κύριέ μου, άλλά νά χαίρεσαι. Ἐπειδή ἐγώ θά προσφερθῶ στόν Θεό ὡς μία εὐπρόσδεκτη θυσία γιά τίς δικές μουθ καί δικές σου ἀμαρτίες.» Ὁ Κλαύδιος ἀπάντησε· «Δούλη τοῦ Θεοῦ, νά θυμᾶσαι καί ἐμένα κοντά στόν ἐπουράνιο Βασιλιά». Ἀφοῦ ὡδηγήθηκε ἡ Ἁγία μέ τόν κόμη μπροστά στόν ὑπατικό δεμένη, ὡμολόγησε τόν Χριστό. Τότε γιά καταισχύνη ξυρίζεται τά μαλλιά τῆς κεφαλῆς. Καί, ὤ τοῦ θαύματος! ἀμέσως πάλι ἡ κεφαλή της γέμισε ἀπό μαλλιά μέ τήν θεία δύναμι. Ἔπειτα τοποθετοῦν ἐπάνω στήν κεφαλή της κάρβουνα ἀναμμένα καί μαζί μέ αὐτά χύνουν καί ξύδι. Στήν συνέχεια ἔπηξαν πυρωμένα σουβλιά στούς μαστούς καί κατέκαψαν τά πλευρά της μέ λαμπάδες. Μετά ἀπό αὐτά κρέμασαν πέτρσ στόν λαιμό της καί τήν ἕρριξαν στήν θάλασσα.
Ἐπειδή ὅμως ἡ Ἁγία λυτρώθηκε θαυματουργικά καί δέν πνίγηκε, γι’αὐτό τήν ἔδεσαν σέ ἕναν τροχό. Κατόπιν τήν ἔσειραν ἐπάνω σέ ἕνα σωρό ἀπό ἀναμμένα κάρβουνα. Ἀφοῦ διαφυλάχθηκε ἀβλαβής ἀπό θείους Ἀγγέλους, τίς ξερρίζωσαν τά νύχια τῶν χεριῶν καί τῶν ποδιῶν της. Ἐπειδή ὅμως διέταξε ὁ δικαστής νά παραδοθῆ σέ πορνοστάσιο, παρεκάλεσε ἡ Ἁγία τόν Θεό νά διαφυλαχθῆ ἀμόλυντη. Καί ἔτσι παρέθεσε τήν ψυχή της στόν ποθούμενο Θεό. Τό δέ τίμιό της λείψανο ρίχθηκε στόν βυθό τῆς θάλασσας, ὅμως μέ τήν χάρι τῆς θείας Πρόνοιας βγῆκε στήν ἁκτή. Τότε ὁ κύριός της Καλύδιος παίρνοντάς το τό ἐνταφίασε μέ τιμή καί εὐλάβεια.
Πηγή: Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Τόμος Α΄, Έκδοσις Συνοδία Σπυριδωνος Ιερομονάχου, Ιερά Καλύβη “ἉΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ Α¨Νέα Σκήτη ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Λουκ. στ΄ 31-36
ΚΕΙΜΕΝΟ
31 καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. 32 καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. 33 καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. 34 καὶ ἐὰν δανείζητε παρ’ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. 35 πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. 36 Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
31Kι όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να τους συμπεριφέρεστε κι εσείς. 32ʼλλωστε, αν αγαπάτε μόνο εκείνους που σας αγαπούνε, τότε ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπάνε. 33Kαι αν κάνετε καλό μόνο σ’εκείνους που σας κάνουν καλό, ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί το ίδιο κάνουν και οι αμαρτωλοί. 34Kι αν δανείζετε σ’εκείνους από τους οποίους ελπίζετε να ξαναπάρετε, ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί και οι αμαρτωλοί δανείζουν σε αμαρτωλούς για να τύχουν την ίδια μεταχείριση. 35Aντίθετα, ν’αγαπάτε τους εχθρούς σας και να κάνετε το καλό και να δανείζετε χωρίς να ελπίζετε οτιδήποτε, και θα είναι ο μισθός σας μεγάλος και θα γίνετε γιοι του Yψίστου, γιατί αυτός φέρεται με έλεος στους αχάριστους και στους κακόβουλους. 36Nα είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως είναι σπλαχνικός ο Πατέρας σας».
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θεία χάριτι, κραταιωθεῖσα, κράτος ἤσχυνας, τῆς δυσσεβείας, Χαριτίνη ὑπὲρ φύσιν ἀθλήσασα ὅθεν χαρίτων πηγὴν ἀδαπάνητον, ὡς γλυκασμὸν ἀναβλύζεις τοὶς κράζουσι. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
